Het is weer zo ver: van maandag 13 oktober tot en met donderdag 16 oktober vertrekken de meeste groepen van het SO op de Larikslaan richting De Willyhoeve in Bergeijk.
Vier dagen lang zullen we daar een feestje bouwen.
Op deze pagina zult u iedere dag kunnen lezen wat wij de dag ervoor hebben beleefd en gedaan. Steeds de ochtend er na dus, maar dan mag de pret niet drukken!
Voorlopig pakken we ons galapak of baljurk in, onze partyhoedjes en onze feestneuzen. Waar is het feestje?
Maandag 13 oktober
 In polonaise kwamen de leerlingen op maandagochtend 13 oktober aan, samen met hun ouders. Luid klonk hun roep: “Waar is het feestje? Hier is het feestje!”.
Helaas het was nog niet zo ver, want eerst moesten we toch per partybus afreizen.
Na eerst alle papa’s en mama’s gedag te hebben gekust, kon het feest beginnen. Op naar Bergeijk!
“Waar is het feestje? Daar is het feestje!”.
Na ongeveer anderhalf uur rijden, kwamen we aan op het festivalterrein, De Willyhoeve. eerst moesten we natuurlijk de meegebracht lunch eten, want we hebben alle energie nodig de komende feestdagen.
Daarna moesten we natuurlijk onze bagage uit gaan pakken en onze slaapplaatsen alvast versieren. De baljurken, smokings, verkleedspullen en andere feestattributen bleven nog even in koffer of tas.
 Terwijl we onze keuzes maakten voor de keuzemiddag, werd iedere groep beurtelings apart genomen om witte t-shirts te beschilderen met magische verf. Het waarom werd ons pas later duidelijk.
Daarna boog iedereen zich over hun feestelijke keuze: sieraden maken, of een feestmuts of slingers. Het versieren van een taart, de stoelendans of het zelf maken van exotische feestmuziek op bongos en congas behoorden ook tot de mogelijkheden. In ieder geval verveelde niemand zich.
Na de keuzemiddag was het tijd voor het luchtig toneelspel
voor drie: "de rode draad". In dit jolige toneelstuk zagen wij hoe oma Annie te vroeg op visite kwam, terwijl haar kleindochter pas over twee dagen jarig is. Jammer, maar ook een beetje "gelukkig maar", want Jet en haar vriendin Puck hadden nog niets georganiseerd.
Ze vroegen de kinderen om hulp: wat moesten ze nu doen om het feest tot een succes te maken? Natuurlijk kwam eerst het boodschappenlijstje aan de orde: snoep, chips, een taart.
Maar om dat op te krijgen, is er natuurlijk visite nodig en hoe nodig je die uit? Uiteindelijk gingen de uitnodigingen per post de deur uit. Morgen zien we hoe dat aflopen zal. En oma? Die ging onverrichterzake weer op pad, haar cadeau nog in de handtas.
Na dit mooie schouwspel was het tijd voor het eerste feestmaal van deze week.
En wat is er feestelijker dan die ondeugend kromme pasta, die rood glimmend van tomatenpuree en versierd met confetti van kaas?
We kunnen natuurlijk zeggen dat het macaroni was, maar dat doet dit feestgerecht geen eer.
En als toetje, als kers op de taart, was daar de yoghurt met guitig fruit.
Na het eten gingen de stoelen en tafels aan de kant: het was zo ver. Het Lichtjesfeest of "Glow in the Dark"-party. 
Met de beschilderde t-shirts, de uitgedeelde lichtgevende arm- en halsbandjes en de magisch geschminkte gezichten werd het een sprookjesachtig festijn onder het ultraviolette licht en op de muziek die meester Peter verzorgde.
Tja, en dan is het plots klaar en uit. Een feestje moet niet al te lang duren. Hier en daar gaven de hoogrode koontjes aan dat het tijd was om te gaan slapen. En voordat de juf of meester vragen kon “Waar is het feestje?”, fluisterden de meesten al in hun droomslaap: “Ja, hier is het feestje ...”.
Dinsdag 14 oktober
 Het was duidelijk, met een volle dag voor de boeg, dat een stevig ontbijt best smaken zou. En gelukkig was de keukenploeg daar op voorbereid.
En niet zo’n klein beetje ook!
Iedereen die wel eens doorfeest weet hoe belangrijk het is om de dag erna stevig te ontbijten, het liefst met een ei erbij. En we waren daarom ook erg blij met de enorme inspanning van de keukenploeg om voor iedereen (!) die het wilde een vrolijk spiegelei of lollig roerei te bereiden.
Na de ochtendgymnastiek van juf Kyra konden we buiten gaan genieten van de sport- en spelochtend vol feestelijkheden.
Kerstmis, Pasen, Sinterklaas, Koningsdag, Carnaval en de verjaardag kregen allemaal een plekje. En we sloten het feest af met ons kamplied in een (grote) kring: "Feest!".
Na de lunch kregen we de mogelijkheid om met onze eigen klassen iets leuks te gaan doen.
Sommigen kozen er voor een feestje te bouwen in of rond het kamphuis en anderen togen juist het bos in voor een herfstachtig festijn.
We rolden meteen door in de keuzemiddag en opnieuw kon iedereen met veel plezier aan de slag.
En daarna was het weer tijd voor "de rode draad". Jet en Puck hadden ondertussen al het nodige in huis gehaald maar waren de taart vergeten. Gelukkig was oma Annie in de veronderstelling dat het dan vandaag wel de verjaardag zou zijn van Jet ("Nee oma, dat is pas morgen!"), want zo kwamen we er achter dat ze nog niet voor een taart hadden gezorgd.
Gelukkig konden ze met hulp van Max en Ayoub (de koks) en Roy (die het recept voorlas) een kwarktaart klaarmaken zonder weerga.
En de postbode, een rol van ons eigen fuifnummer meester Carl, kwam ook nog eens de uitnodigingen uitdelen voor de groepen: morgen hebben we een feestje in het kamphuis. De verjaardag van Jet!
 Alleen de Elmo’s leken achter het net te gaan vissen, zij gingen immers vanavond al naar huis. Maar Jet en Puck hadden voor hen de boodschap, dat zij terug op school ook een traktatie tegemoet konden zien. Waren de Elmo’s eerst nog ongerust, nu liepen ze met een brede glimlach in het rond: én vanavond papa en mama alweer zien, én een traktatie. Als dat geen feestje was!
Ons feestmaal vandaag bestond uit kleur- en smaakvolle soep en (!) pannenkoeken! De keukenploeg had de gehele dag in de keuken staan bakken en dat was tot in het bos aan de overkant van de weg te ruiken!
Maar lekker dat het was!
's Avonds moesten we eerst afscheid nemen van de Elmo's en daarna stonden er opnieuw verschillende feestelijkheden op het programma: het maken van een bijzonder kleurrijke puzzel vol slingers en cadeau’s, een memoryspel, waarop verschillende feesten te raden waren, een spel der vermommingen waar iedereen zich kon transformeren tot koning of boef, tot clown of politieagent, en het dansen van de limbo.
En het versieren van een cake. En wonderwel lustten de meesten ook nog een stukje!
Uiteindelijk doken we, na gedoucht te hebben, in ons bedje. Moe van het feesten en met het oog op de drukke dag morgen.
En voordat de juf of meester vragen kon “Waar is het feestje?”, fluisterden de meesten al in hun droomslaap: “Ja, hier is het feestje ...”.
woensdag 15 oktober
Hoewel het feest vandaag extra vroeg zou beginnen omdat we snel naar ons kroonfeest, het bezoek aan pretpark Dippie Doe, zouden rijden, bleven de meesten juist vandaag wat langer op één oor.
Te begrijpen, want elke dag feest vraagt zijn tol.
Eerst natuurlijk een stevig ontbijt. De gym sloegen we deze ochtend over, want we zouden vandaag beweging genoeg krijgen in pretpark Dippie Doe.
 Toen de bus arriveerde die ons naar Dippie Doe brengen zou, ging er een waar gejuich op en snel zochten we een plekje.
Onderweg leek het even dat de zon en de weergoden ons een beetje in de steek gingen laten. Het werd almaar grijzer en grijzer.
En plots zagen we de regendruppels op de voorruit ...
... om gelukkig al weer gauw te verdwijnen.
Maar we waren natuurlijk al sowieso niet van plan om ons plezier te laten verpesten.
Dit was immers ons feestelijk hoogtepunt van de kampweek!
En wat voor een hoogtepunt! Vijf uur lang rondjes draaien, verticaal en horizontaal. De meeste juffen en meesters zagen al lang groen en geel van het kijken alleen, maar de meeste kinderen kregen er geen genoeg van.
Terug in het kamphuis werd het tijd voor de afsluiting van het “jolig spektakel voor drie dames”.
Vandaag was de grote dag: Jet werd negen jaar. Oma kwam langs met een cadeau, Puck had een cadeau, de taart was klaar, dus alles was koek en ei. Alleen, toen oma vertrokken was, kwam een clown op bezoek, die wat kunstjes kende.
De clown kreeg al gauw de taart in de gaten, die nog steeds onaangeroerd op de tafel stond en wilde proeven. Toen dit hem verboden werd (de taart was immers voor de visite), pakte hij de taart op en dreigde deze in het gezicht van de jarige te duwen. Gelukkig weerhield het geroep van de kinderen hem dit te doen. Trouwens, natuurlijk zou de clown dat niet doen, dachten wij.
 De clown dacht daar blijkbaar anders over want enkele momenten later, zat Puck met haar gezicht vol taart en slagroom sip te kijken.
Grote hilariteit natuurlijk.
Na het laatste feestmaal (gebakken aardappels, een spies met stukjes kip, sla en appelmoes) werden de stoelen aan de kant geschoven: tijd voor DJ Max, die een fantastische disco organiseerde.
Er werd luidkeels gezongen en gedanst tot de kleine uurtjes. Half acht welteverstaan.
Natuurlijk eidigde het te vroeg (feestjes worden altijd pas gezellig als je naar huis moet), maar ondertussen brandde het kampvuur al.
Rond het kampvuur zongen we liedjes, werden de vrijwilligster, stagiaires, juffen en meesters en bovenal de kinderen bedankt voor een heerlijke kampweek.
Nog één nachtje slapen, nog een speurtocht en feestbroodje, tassen inpakken en dan komen we weer naar huis!
En na deze heerlijke feestweek, weten we het zeker: het leven ís een feest, maar we moeten zelf samen de slingers ophangen!
|
