IK HOU VAN HOLLAND Ondertussen zijn wij alweer terug na een fantastische kampweek. Hieronder vindt u de speciale kampkrant om online in te zien of te downloaden. Hierin kunt u uitgebreid lezen wat wij deze week hebben beleefd en gedaan.
Ondertussen zijn ook alle foto's uitgezocht en zijn HIER te bekijken.
Van dinsdag 15 tot en met vrijdag 18 oktober zullen de meeste groepen van de Larikslaan weer op kamp gaan in Bergeijk. Het thema dit jaar is: "Ik hou van Holland".
Dat belooft dus een week vol molens, tulpen en klompen te worden. Alhoewel er waarschijnlijk ook nog meer spannende Hollandse zaken aan de orde zullen komen.
Op deze pagina proberen we u zoveel mogelijk op de hoogte te houden over onze dagelijkse avonturen. Het is de bedoeling dat u iedere ochtend iets lezen kan over de voorgaande dag. Dan moet natuurlijk het Hollandse weer geen roet in het eten gooien door onze mobiele contacten te verstoren.
Mocht het weerbericht op deze pagina onweer en storm laten zien, dan zou het kunnen dat de berichtgeving moeizamer verloopt.
Tegelijkertijd is dat weer natuurlijk zo Hollands als je het hebben kan ...
Bent u het informatieboekje kwijt? Wilt u het adres van het kamphuis weten? Wilt u graag lezen wat we gaan doen deze dagen?
Klik hier voor de digitale versie van het infoboekje
DINSDAG
"Hup Holland Hup" klonk het en nadat we alle papas, mamas, opas, omas, broertjes en zusjes, en andere familieleden, buren of kennissen gedag hadden gezegd en uitgezwaaid waren, leek de reis voorspoedig te verlopen.
 Bij Eindhoven echter, raakte de chauffeur het spoor bijster omdat de TomTom een wat verouderde dame was en die zei dingen, die niet klopten.
Na wat ruggespraak met enkele teamleden, die natuurlijk nog hun topografie kenden, kwamen we uiteindelijk toch in Bergeijk aan, waar het kamphuis inmiddels was omgedoopt tot "Holland Mattheus House".
Na de typisch Hollandse lunchpakketjes (is immers zuinig, je eigen brood mee) achter de kiezen te hebben,konden we even buiten rondkijken om te constateren dat er bar weinig veranderd was sinds vorig jaar en dat het leek alsof we niet weg geweest waren.
 Plots klonk er wat boertige muziek en werden we geroepen door Driekusman van een liedje dat wij al eerder op school hoorden.
Driekusman vertelde ons wat de dag brengen zou en na een gezamelijke klompendans, vertrokken wij naar het bos voor een ouderwets gezellige Hollandse speurtocht, waarbij zaklopen en koekhappen op de agenda stond.
Vooral het laatste zorgde voor hilarische taferelen, waarbij menig leerling probeerde, happend als een Hollandse Nieuwe op het droge, een stukje koek te pakken te krijgen, met de handen op de rug als een Friese doorloper.
 Terug in “Holland Mattheus House” vonden we Truus en Nel (“je kent ze wel”), twee struise boerinnen in klederdracht, die bezoek kregen van een toeriste uit Turkije, mevrouw Fatma.
Hoezeer Truus en Nel ("je kent ze wel") hun best deden, lukte het hen niet om mevrouw Fatma het oer-Hollandse "Hoofd, schouders, knie en teen" te leren.
Gelukkig bracht het reiswoordenboekje uitkomst en wist ze uiteindelijk wel op het juiste moment het puntje van haar neus aan te wijzen.
Met de toezegging van Truus en Nel (“je kent ze wel”), dat zij mevrouw Fatma morgen nog veel meer typisch Hollandse gebruiken zouden aanleren, verdwenen zij.
 Toen was het zes uur en, zoals gebruikelijk in het land van de gestampte pot, etenstijd.
En de keukenploeg van “Holland Mattheus House” zou niet de keukenploeg van “Holland Mattheus House “ zijn, als zij ons niet zouden vergastten op een degelijke Hollandse maaltijd. Op het menu stond vanzelfsprekend: spaghetti! Spaghetti? Ja, spaghetti. Anno 2013 is dit natuurlijk een vaste lekkernij uit de Nederlandse keuken.
 Na het avondmaal stond een licht- en geluidenspel op de agenda, maar al gauw kwam de regen met bakken uit de hemel en werd de bel geluid om terug te keren naar het kamphuis.
Met de wetenschap dat Nederland gewonnen had in Turkije, doken de meesten hun bedje in (de allerjongsten lagen toen trouwens al lang in bed).
En terwijl de Hollandse nacht inviel, fluisterden sommigen nog zachtjes in hun slaap onze strijdkreet deze week: “Hup Holland Hup”.
 WOENSDAG
Terwijl de mist langzaam optrok, leek de tweede dag in Bergeijk een wat zonniger begin te krijgen.
Driekusman verwelkomde ons weer met zijn karakteristieke klompendans en vertelde ons, in dialect, hoe de dag er uit zou zien.
De dag zag er meteen nog mooier uit toen de keukenploeg in rap tempo spiegeleieren wist te bakken voor alle leerlingen, die daar trek in hadden. Een sterk Hollands staaltje!
Vervolgens volgde de ochtendgymnastiek, waarvoor meester Carl zijn inspiratie had gezocht bij de tijd uit zijn jeugd, de tijd van Ot en Sien (Twee emmertjes water halen) en het sportieve kroningslied, ter ere van koning Willem Alexander en koningin Maxima. Ook passeerde het meest hoogstaande Hollandse exportproduct de revue: jazeker, de Vogeltjesdans.
 Toen de ochtendgymnastiek er op zat, konden we meteen door naar buiten waar een grote hoeveelheid oer-Hollandse spellen en activiteiten waren uitgestald: van de kaasdragers van Alkmaar tot het melken van een koe, van het spijker poepen tot het koek happen, van eierrace (een ei op een lepel en dan maar rennen) tot klompenmarathon.
Het werd een wedstrijd, waarbij het uiteindelijk winnende team een typisch Hollandse prijs in de wacht sleepte, een zak drop!
Omdat men in Holland toch altijd streeft naar enige nivellering (dat kan namelijk soms een feest zijn) werd iedereen, dus ook de verliezers, die er natuurlijk toch eigenlijk ook weer niet waren (snapt u het?), verrast met een dropje.
En zo gingen we smakkend de middag in.
 De middag stond, na de gezonde lunch, in het teken van de "Doemiddag", waarbij we konden volksdansen, klompen boetseren, Delftsblauw schilderen, sjoelen, enzovoorts.
Voordat we het wisten was het alweer tijd voor de Rode Draad, de dagelijkse soap met Truus en Nel ("je kent ze wel") en hun gast Fatma uit Turkije. Het dansje van gisteren had ze inmiddels aardig onder de knie (...en teen, knie en teen. Hoofd, schouders ...), nu moest Fatma wat typisch Nederlandse woorden van etenswaren leren: "kaas", "melk", "drop" en "stroopwafel" waren daarbij fijne tongbrekers. Maar met de hulp van de kinderen kwam ze ver.
 Na een gezonde Nederlandse maaltijd (spinaziestamppot, een bal gehakt en vla toe) was een verandering in het programma gepland: vanavond geen kampvuur maar de Holland Quiz, een zinderend, spannend familiespel, onder leiding van Kaatje en Keetje, met hun lieftallige oranjeharige assistente Willie.
Na een lading muzikale, kennis- en doevragen wist uiteindelijk een van de vier samengestelde teams glansrijk het spel te winnnen en bereikte het eind van een groot ganzenbord.
Hiervoor werden geen dobbelstenen gebruikt maar een echt "Ik hou van Holland"-rad van fortuin (gemaakt door leerlingen van de Schaepmanstraat, waarvoor nog hier onze dank!).
Gelukkig betekende de winst van het team, gelijk ook winst voor allemaal: we werden allen verrast met een heerlijke bitterbal.
En toen was het op. Het programma van de dag, maar ook de energie van alle leerlingen. Er werd gedoucht en iedereen dook moe en voldaan de sponde in.
Morgen moeten we weer fris op, want dan wacht ons spannende uitje naar speelpark Dippie Doe!
DONDERDAG
 Gelukkig, het werd n prachtige Hollandse herfstdag. En dat kwam mooi uit, want ons uitstapje naar Dippie Doe stond op het programma.
Na de lunchpakketjes te hebben ingepakt konden we op weg, richting Best, zo’n 30 kilometer van het kamphuis.
Het voordeel van zo’n ritje is natuurlijk dat we nog een fijn stukje Holland mee konden pikken. Zo reden we eerst langs bos en weiland, om ons vervolgens plots in het centrum van Valkenswaard te bevinden, bijna aan de grens tussen Nederland en België.
Na een rit van een half uur waren we op de plek van bestemming. Ondertussen brak buiten de Hollands grijze lucht open om plaats te maken voor een fel herfstzonnetje, waaronder Dippie Doe ons lonkte met attracties binnen en buiten.
Voor hen met een ware VOC-mentaliteit was daar bijvoorbeeld de bootschommel. Of schommelboot, dat kan ook. Dit was natuurlijk weggelegd voor de meest sterken onder ons, die tijdens storm op zee, met metershoge golven, niet groen en geel over de reling zouden hangen.
Of bijvoorbeeld ook zo’n typisch Hollandse zweefmolen, een reuzenrad en zelfs een zeeroversgolfbaan.
Binnen het overdekte deel van het pretpark vonden we de typisch Nederlandse kermisattracties waarin de leerlingen naar hartelust in konden spelen.
Om vier uur verzamelden wij ons weer bij de bus, voor de reis terug. En dat was mooi op tijd, want voor heel wat leerlingen was dit uitstapje een kleine slijtageslag. her en der waren er al gauw slapende of indommelende kinderen in de bus te bespeuren.
In het kamphuis werden we natuurlijk weer opgewacht voor de dagelijkse soap door Truus en Nel (“nu kennen we ze wel”). Zij hadden nog steeds Fatma op bezoek en na het aanleren van een volksdans en de Nederlandse taal was het tijd om Fatma te belonen met een mooie folkloristische klederdracht. Ook werd de keukenploeg van deze kampweek uitvoerig bedankt en tegelijk aan het dansen gezet.
 Het avondmaal bestond vandaag uit gebakken aardappeltjes, appelmoes en sla, met heerlijke kip op spies geregen, en zelfs een roomijsje toe!
En toen was iedereen plots in rep en roer: er moesten tenues worden gepast, baljurken gestreken, nagels gelakt en haren gestyled. Het was namelijk tijd voor de disco. Elmo's, Ernies, Dikkies, Koekies, Schakels en Gonzo's, iedereen liet zich van zijn of haar beste danskant zien.
Na dit muzikale geweld, was het tijd voor bezinning en samenzang. Het kampvuur dus.
toen uiteindelijk ons repertoire was uitgeput, liepen we zachtjes door onze laatste avond onder de volle maan, terug naar ons kamphuis. Voor de laatste maal zongen we fluisterend "Ik hou van Holland", om daarna hondsmoe ons hoofd op het kussen te leggen.
Tot morgen, tot thuis!
|
